ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಬಯಸುವವರು ಕೊನೆಯ ಕ್ಷಣದವರೆಗೂ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು. ಒಂದು ವೇಳೆ ನಾವು ಧೃತಿಗೆಟ್ಟರೆ, ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೆ ಆ ಕ್ಷಣ ವಿಫಲರಾಗುತ್ತೇವೆ. ಇದನ್ನು ನಾವು ಒಂದು ಜಾನಪದ ಕಥೆಯಿಂದ ತಿಳಿಯಬಹುದು.
ಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ರಾಜನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೋತನು. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಕೊಂದರು. ರಾಜ ಹೇಗೋ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾಡಿಗೆ ಓಡಿದ. ಆದರೆ ಶತ್ರು ಸೈನಿಕರು ಅವನನ್ನು ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಬಂದರು. ರಾಜ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಗುಹೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಕೊಂಡನು.
ಅಂತು ಶತ್ರು ಸೈನಿಕರು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ರಾಜನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಆ ಗುಹೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದರು. ಗುಹೆಯೊಳಗೆ ರಾಜನನ್ನು ಹುಡುಕಿದರು. ಆದರೆ ಅವನು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಹೊರಗೆ ಬಂದ ಶತ್ರು ಸೈನಿಕರು ಗುಹೆಯನ್ನು ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲುಗಳಿಂದ ಮುಚ್ಚಿದರು. ಗುಹೆ ತುಂಬಾ ಆಳವಾಗಿತ್ತು. ರಾಜನು ಒಳಗೆ ಅಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದನು. ಅವನು ತುಂಬಾ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದನು. ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಬಾಯಾರಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ದುಃಖ ಅನುಭವಿಸಿದನು. ಅವನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿ ಉಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.
ಶತ್ರು ಸೈನಿಕರು ಗುಹೆಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಹೊರಡುವಾಗ ರಾಜನು ಈಗ ತನ್ನ ಜೀವನವು ಮುಗಿಯಿತು ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾ ಒಳಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದನು. ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ತಾನು ಗುಹೆಯಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅರಿತು ನಿರಾಸೆಗೊಂಡನು. ಆಗ ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ತಾಯಿ ಹೇಳಿದ ಒಂದು ವಿಷಯ ನೆನಪಾಯಿತು. “ಏನಾದರೂ ಮಾಡು ಆದರೆ ಹೀಗೆ ಸಾಯಬೇಡ” ಎಂದು ಅವನ ತಾಯಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡ ಕೂಡಲೇ ರಾಜನು ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆದನು. “ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡದೆ ಬಿಡಬಾರದು” ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಂಡನು.
ಕೊನೆಗೆ ರಾಜನು ಶತ್ರು ಸೈನಿಕರು ಗುಹೆಯ ಪ್ರವೇಶದ್ವಾರದಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿದ್ದ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮದ ನಂತರ ರಾಜನು ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದನು. ಹೇಗೋ ರಾಜ ಹೊರಹೋಗಲು ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಜಾಗವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡ. ರಾಜನು ಗುಹೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ರಾಜನ ಬಳಿ ತಲುಪಿದನು. ಸ್ನೇಹಪರ ರಾಜರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಸೋಲಿಸಿ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆದನು.
ನೀತಿ: ನಾವು ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಸಾಧಿಸುವವರೆಗೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಕೈ ಬಿಡಬಾರದು ಎಂಬುದು ಈ ಕಥೆಯ ನೀತಿಯಾಗಿದೆ. ನಾವು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟ ಕ್ಷಣ, ವಿಫಲರಾಗುತ್ತೇವೆ.
